Breast Cancer Awareness

sevgin goktas ozsan sevgingo breast cancer awareness month october meme kanseri farkindalik ayi ekim DSC_0706

Kanser benim ailemin şimdiye kadar tanıştığı en üzücü şey oldu. Babamı aldı bizden. Babamın hastalığı boyunca her günü hem ölüm korkusu hem de sanki her gün yeni bir bebeğimiz olmuşcasına bir yeniden doğma/iyileşme heyecanı yaşayarak geçirdik, bu ikisi arasındaki gelgitler öylesine yorucu ki… Sonrası zaten felaket… Babam öleli 5 ay oldu, 5 aydır ben her gün öldüm.

Babamı kaybettikten sonra kanser ve yaşadığımız süreç ile ilgili çok fazla şey yazmak ve paylaşmak istedim ama kanser ile ilgili yazacaklarımın kanser hastalarının veya onların çevrelerinin canını acıtma ihtimalini göz önünde bulundurdum ve bu zamana kadar direkt kanser ile alakalı bir şeyler yazıp paylaşmadım. Bu konuda yazılmalı mı yazılmamalı mı hala tam olarak karar veremiyorum.

Benim dileğim bu hastalığın varlığını bilen, ama çevrelerinde bu hastalığa yakalanan insanlar olmadığı için durumun ciddiyetini gözardı eden, sonsuza kadar kanser onlara dokunmayacakmış, öyle bir hastalık yokmuş gibi davranan insanların bilinçlenmesi. Yani kanser bilincinin ailesel ya da çevresel tecrübe ile öğrenilen bir şey olmaması lazım, çok önceden oluşması sağlanmalı her kişide. İşte bu sebeple belki de bilenlerin bilmeyenlere anlatması lazım. Çünkü kanser ile yapılan savaşın zorluğu, kanserin ilk teşhis edildiği evreye göre değişiyor, “keşke”ler yaşamamak için herkesin en azından ilk aşamalarda belirti veren kanser türlerinin bilincinde olup kontrollerini yapması ve yaptırması gerekiyor. İleri evrelerde teşhis konulan durumlarda hastalık çok tehditkar bir hal almış oluyor, bu zor durumu en azından ilk evrelerde belirti veren kanser türlerinde yaşamamaya çalışmak çok önemli. Meme kanseri de ilk evrelerinde teşhis edilebilen kanser türlerinden biri. Kontrollerinizi yapın, önlemlerinizi alın. “Bana olmaz” dememeli. “Bana olmaz” asla demeyin.

Kalbimi daha fazla yormadan söyleyebileceklerim bunlar. Herkes kendine lütfen iyi baksın.